tryumfować || triumfować

tryumfować || triumfować {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk Ia, tryumfować || triumfowaćfuję, tryumfować || triumfowaćfuje {{/stl_8}}– zatryumfować {{/stl_13}}{{stl_33}}||{{/stl_33}}zatriumfować {{/stl_13}}{{stl_8}}dk Ia {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'odnosić tryumf; mieć nad kimś przewagę; zwyciężać, zdobywać sukcesy': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tryumfować nad przeciwnikiem. Zatryumfować nad wrogiem. Sprawiedliwość zatryumfowała. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'cieszyć się z własnego tryumfu; chełpić się, być dumnym': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tryumfować nad pokonanymi. Tryumfujący wzrok. <łac.> {{/stl_10}}